“onunla ben
hep sevişecekmiş gibi baktık birbirimize
bir kez öpüşebilseydik dünyayı
solduracaktık”
ey sevdadan söz eden güzel
vefa büyüttün mü göğsünde
gece yarısı bölerek uykunu
sadakat emzirdin mi
ey yüreğimi talep eden yürek
gözlerim gözlerine değince
diner mi hasretin
o vuslat sonrası
ellerin
özlemez mi ellerimi
sevmek dokunmaktır dediler
dokunmak sevmek oldu zamanla
boynu büküldü güzel ve çirkinin
onlar birer mülteci şimdi masallar diyarında
ben cüzzamlı bir ruh şehvetin altın çağında
aşka inancım sonsuz
nakşettim sevdamı
şahdamarımın çeperlerinden gözbebeğime
aşkların en güzelini buldum ve yitirdim
bundandır bilesin dillere destan divaneliğim
yitik sevdamın izini sürerken
boşluğunu doldurur sandığım
bedenler aldım koynuma
ne çare
yılan oldu sarıldığım zamanla
gül kokulu yürek eli kanlı brütüs!
ağlamadım
yas tutmadım
kin bağlamadım kimseye
tıkadım kulaklarımı büyülü ezgiye
çevirmedim gemimi seferden….
doğruldum her defasında düştüğüm yerden
yamaçları koşarak geçtim
denizleri yüzerek
kanat açtım uçtum
uçurumlar önümü kestiğinde…
çıkınımda sakladığım mısralarla
biledim umudunu
asla vazgeçmedim
sevdamı bekledim
aramaktan yorulup mola verdiğim yerde …
Yaşar İliksiz’in Azobra isimli şiir kitabından alıntılanmıştır
