içi boş vaazdır şimdi şiir
mermisi bitmiş silah bile değil
üstüne bağdaş kurulmuş
bereketsiz bir sofraya
dönüşürken yaşam
şövalyesiz kalmış
yuvarlak masa hükmündedir ülkem

en aptalı benim
bu toprağa seslenen şairlerin
daha zapata düşüncesinden mahrumken halkım
ben kalkıp devrimden
söz ediyorum onlara
çünkü cahilim
çünkü bilmiyorum hâlâ
bir imgenin kaç gerçek içerdiğini
ve kaç kaba dökülebildiğini

böyle günde şiir koşmak
karanlığın ortasında
tohum saçmaktır toprağa
ama yeğdir oturup ağlamaktan
dirençsiz ne yapacaktım
umudu yitmiş köle miydim
yaşar’ken öle miydim?

şarap kıvılcımları’ndan
basım yılı: 2025